MƏMMƏD ARAZ QAYASI
Bu yaxınlarda aldığım oxucu məktubunda deyilir ki, "Sarıbulaq" adlanan dərəyə gedən yolun üstündə bir sal daşa "Məmməd Araz kürsüsü" adı vermişik. Kövrəldim. Onu çoban dostumun hədiyyəsi saydım. O sal daş mənə bir qaya boyda göründü. Xəyalən o qayanın görüşünə getdim.
Fərmanına, təltifinə alqış, ey çoban
Məmməd-Qaya, Qaya-Məmməd,
Xoş gördük sizi.
Olsa-olsa mən olaram adi daş çapan:
Çopur qaya, Qara Məmməd,
Xoş gördük sizi!
Bu görüşü göydən baxan qartal da duyur-
Qanadından lələk salır-
Təbərrük üçün.
Qabaq-qənşər qayalıqda kəklik oxuyur,
Var ol səni, xallı pəri, bu təbrik üçün.
Yaz dolusu, qəzəbini çiynimdə soyut,
Qış sazağı, qılıncını çiynimdə gəzdir!
Qara şeytan, qiyafəni yanımda soyun,
Boz canavar, böyrümdəcə bala əmizdir.
Fərhad külək,
Yıx, yelpiyin yıxan daşları,
Beyinlərdə, ürəklərdə daş yara bilək,
Yuxarıdan aşağıya yağan daşları
Aşağıdan yuxarıya qaytara bilək.
A dağ çayı,
Səs vermişdin səsindən mənə.
Bir yaz günü nəfəsimdən qapdılar onu.
Yumalayıb, tapdalayıb palçıq yerinə
Üzü bomboz divarlara yapdılar onu.
Şəhidlərin qəbri üstə yanan səsimi
Yanan qandı, duyan duydu...
Danan qaldımı?..
Qılıncımı bürmələyib, qalan səsimi
Şəhriyara pay yolladım, bilməm aldımı?
Bu daşların daş quyruğu, daş yamağı yox!
İnsanlığım, daşlığıma söykən, qürrələn.
Daşın daşa baltası yox,
Badalağı yox.
Batan səsim, bitən səsim-qaya qüllələr!..
Kürəyimdə yerin-göyün ağır yığını,
Möhürlənmiş hər ucalıq
yüksəliş deyil.
Mən duyuram sən olmağın ağırlığını,
Ey mən-qaya, mən olmaq da asan iş deyil...
25 dekabr 1986.