Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil. Doğrudur, o da Yer kürəsi kimi fırlanır. Zamanın başına, zamanların başına  fırlanır. Ancaq  rəngini itirmir, mövsümi  küləklərə məhəl  qoymur. Öz əsrinin,  öz zamanının geyimində gələcəyə  qonaq gedir;  hətta bəzən çox yeni  dəblərə «dərzilik» də eləyir.
Sözün yaşı, ilk  dəfə ətraf mühitin daş-qayasına yazılan  el sözünün yaşı çox qədimdir. Yəqin ki, çayların səsini  duymağa başlayandan, quşların nəğməsindən  zövq almağa  başlayandan insan qəlbində oxumağa başlayıb. Elə də bizim el ədəbiyyatı.