XƏSTƏXANA HƏYƏTİNDƏ BÜLBÜL OXUYUR
Həkim dostum Cəfər Quliyevə
Xəstəxana həyətində bülbül oxuyur, Tibb bacısı dönüb baxır əlində dərman. Nə yaxşı ki, dərdi yoxdur, Dərmanı yoxdur, Xəbərsizdi bu dünyanın gedişatından.
Yuva qurub bir ağacın uc budağında, Layla çalır? Himn oxuyur?- Sirdən də sirdi... ...Xəstə qoca titrək qalxır öz yatağından, Bəlkə ölüm bu fürsətdə içəri girdi?
Bülbül ötür, Bütün səslər kəsir səsini. Yarpaqlar da bir-birinə ehmal toxunur. ...Xəstəxana həyətində həkim gəzişir, Xəstəxana həyətində bülbül oxuyur.
Bülbül ötür... Nə ayırar bülbülü çağdan? Çalağanı marıqdadır- duyur quşcuğaz. ...Gözüyaşlı qadın çıxır qonşu otaqdan, Gedən getdi... Səs ayıltmaz, haray ayıltmaz...
Çalağanlar Yer üzündə səs oğruları, Sərhədlərdən sərhədlərə ölüm çəkənlər, Meşə qırıb, dağ uçurub, Çay, dəniz yarıb, Yer şarının nüvəsinə mərmi əkənlər...
Çalağanlar caynağında ölkələr itər, Çalağanlar, dimdiyində qanadlı raket! Ayıq olun Əqidələr! Millətlər! Dinlər! Daha yekə vəd verəcək caynağı yekə!
Məqam var ki, göz baxmasa qulaq da daşdı, Bəzən olur: ən xoş səsi səssizlik udur, Kim ümidli, Kim narahat, kimsə təlaşlı... Bülbül ötür, qəlbimizdən xəbəri yoxdur...
Bu dünyadır: Biri susdu, yüzü çağlayır: Son anda da bal dadı var, havanın, suyun, Təbiətin hikmətinə qulaq bağlayın, Xəstəxana həyətində bülbül oxuyur...
29 noyabr, 1983.
|