BAĞIŞLA, DƏNİZ!
Şəninə nə qədər şer yazmışam,
Sahil qumlarına şüar yazmışam.
Zəhər içirirkən balıqlarına -
Səltənət demişəm buruqlarına.
"Meşələr sinənə köçüb" - demişəm.
"Hünər, dalğaları içib" - demişəm.
Qürurla demişəm: cilovlamışıq!
Bəs sabah, sabahla necə danışım? -
Nə deyək bu günün nəvələrinə?
Deyəkmi: qum yeyin kürü yerinə!
Deyəkmi: kimlərin qəbrini açın,
Neçə sinədəki təltifi açın,
Köpük hünərləri dirildin, çəkin!
Bir quru şahmayı, bir körpə çəki
Belə hünərlərin yüzündən baha...
Sabaha bu günün çiynindən baxan
İlhamım, qələmim ayıq deyilsə,
Bir sözüm əl deyil, ayaq deyilsə,
Boğub tapdamırsa öz günahını
Özü kəsəcəkdir öz kütahını.
Bir az gec ayıldıq, amma ayıldıq,
Çirkab nəfəsləri sudan ayırdıq.
Təmiz su axtardıq yuyaq suyunu,
Təmiz nəfəslərdə tapdıq biz onu.
Qopardıq çox şerin mismarlarını,
Atdıq sularına misralarını.
Hər quru insanı quru saxlamır,
Hər baş da ağlını duru saxlamır.
Bulanıq suları duruldan diyar,
Sözü də qurular, ağlı da yuyar...
Dəniz, bu göylüyə bağışla məni,
Bir də böyüklüyə bağışla məni!
Avqust, 1981
|
|
