 |
|
|
SƏBRİMDƏN İNADIMA MƏKTUB
Hər “səfər” qabağı mənimlə danış,
Məni məşvərətçi baba bil hərdən.
Nənələr duası yola salmamış
İgidlər az dönüb uzaq səfərdən.
Arabir ürəyin hökmündən daşın,
Arabir sən ağlın ağzını ara.
Təmkinsiz əllərdən atılan daşın
Özü də pillədir çox azğınlara.
Çəkməli olsan da boş yüyənləri,
Üzəngi basmaqdan özünü saxla,
Bircə şapalağa dəyməyənləri
Hörmətə mindirmə bir şapalaqla.
Yüyrək demirlər ki, hər qaçağana,
Qaçmayan qovulsa yaxşıdı bəlkə.
Ömrümüz qibtəçi bir sağsağana,
Səhvimiz sağsağan yaşıdı bəlkə.
Nə pisdir -- şaxəli budaq içində
Qalasan bir tənha yarpaq kimi sən;
Sən hərdən bir dəstə uşaq içində
Oyuncaq itirən uşaq kimisən:
Əli cibindələr -- göz yayındırar,
Gözü cibindələr -- güman hədəfi.
Ov var, ovçusundan iz yayındırar,
Ovçu var, ovundan bərəni qəfil.
Hər gün də nur umma nur dağlarından,
Ömürdə hər günü düzməzlər sapa,
Çox “qızıl baxtların” budaqlarından
Qızıl yarpaqları tökəcək sabah.
Tozanaq görmüşük boş inadları,
İnad çöp daşıyır -- caynaq olanda.
Çəkər zoğlarını torpaq qatları --
İnad, inamına qaynaq olanda.
İnamdan göyərsə bir dağdır inad --
Bu, Vətən dağıdır söykən ki, söykən!
Nə uçan quşunun dalınca daş at,
Nə qopan daşının dalınca söylən...
...Mənim inamımın sərhəddini çək! --
... “Ədalət sərhəddi!” --
Belə səs gəlir.
Bir burda geriyə çəkilməyəcək.
Bu inad, səbirsiz Vətən əsgərim...
Oktyabr, 1972
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
