HARDASAN
Hardasan, ey qəlbimin kimsənəsi, hardasan? Hardasan, ey qəlbimin bir dənəsi, hardasan? Pərişan çağlarımın görünməz həmdəmi sən, Təlatüm dənizindən nicatım-gəmisən. Təzəcə düymələnən çiçəklər kimi sən tər, Gülüşün zülmətimin bağrını nurla didər. Bezərəm gah özümün cavabsız sualımdan. Bezərəm bir gülüşün xəyanət sığalından. Gah elə çimirimdən, yatağımdan bezərəm, Telefon zənglərinin tapdağından bezərəm. Səni istər qələmim, səni istər, səni istər. Arabir batmağa da yelkənim səni istər. Sən riyalardan uzaq, Andı boyalardan uzaq Bir səs, Bir nəfəs, Bir ümid mayağı... Hardasan, kimsən axı? Bilmirəm! Bilirəm bunu-sən Hardasa yaxşılardan birisən... Hardasan, ey qəlbimin kimsənəsi, hardasan? Hardasan, ey qəlbimin bir dənəsi, hardasan?...
1966.
|
|