 |
|
|
ÖZÜMDƏN ŞİKAYƏT MƏKTUBU
Nə vaxt yazasıyam şah əsərimi,
İlk sözüm hardadır,
Son sözüm harda?!
Bəlkə də yersizəm bir səfil kimi
Şairlər ordusu gedən qatarda...
Qələm var əlimdə
Gör neçə ildir,
Bir nəğməm dillərə nə vaxt düşəcək?
Mənim gəlişimlə nə dəyişildi,
Mənim gedişimlə nə dəyişəcək?
Bəzən kirpiyimdə buz salxımlanır,
Beynimdə vulkana qulaq asıram.
Məni də çoxları bəxtiyar sanır-
Adım-sanım vardır,
Şer yazıram...
Nə yazdım, neylədim?
Harayım, səsim
Barı bir ürəkdə qala bildimi?
Mənim bir planet olmaq həvəsim
Bir peykin peyki də ola bildimi?
Günahkar torpaqmı,
Sumu, Günəşmi?
Ağlımmı tərsinə itilənibdir?
Niyə fikirlərim Nizamiləşmir?
Niyə qanadlarım ütülənibdir?
Hanı söz meydanım,
Çaparlıq şanım?
Yoxsa bir köhlənin qırıq nalıyam!
Niyə Füzulidən allah nişanı,
Səməddən vurğunluq almamalıyam!
Şair dost, havanı endir başından,
Nə mən təslim olum,
Nə sən qürrələn!
Sənət yarışında, söz yarışında
Yüzümüz bir Sabir deyilik hələ...
Yoxsa ağlımızla dil tapmır ürək,-
Yanmamış
Sönürük söz qürubunda.
Bir də azarkeşlər diliylə desək,
Çoxumuz oynayır “B” qrupunda.
İşıq sürəti var şair səsinin;
Sənət dünyasının yaşıl donuyuq.
Sevgilər, dostluqlar cazibəsinin
Bəlkə də birinci Nyutonuyuq.
Fəqət qəlbimizin incə tarında
Hələ çalınmamış çox simlər durur.
Hələ ağlımızın fəzalarında
Neçə tapılmamış
Sistemlər durur...
Bu günün ən dərin söz qatlarından
Sökülüb tökülən
Sərvətlər hanı?
Bu günün hadisə gürşadlarından
İldırım qoparan
Cürətlər hanı?
Mən də az açmışam öz qollarımı,
İstedad qılıncım çəkilib qına.
Olmaya cəsarət qanunlarımı
Satmışam ətalət qanunlarıma?..
İçir sağlığıma tərif-qənimim,
Mənə vəd-medallar bağışlayır da.
Müsbət “mən”im ilə mənfi “mən”imi
Barışan görəndə alqışlayır da...
Durmuşam özümlə bu gün üz-üzə;
Niyə doğulmuşam, nə üçün varam?
Dünyanın ən adil məhkəməsi də
Məni bağışlasa,
Mən özüm özümü bağışlamıram...
Şerim imtahandan necə çıxacaq,
Əsrin küləkləri çox möhkəm əsir.
Özünü ittiham,
İttiham ancaq
Şairin ədalət məhkəməsidir...
1966-1967.
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
