 |
|
|
DEYİRLƏR ŞER OXUNMUR
... Fikirlər dolanır başımda min-min,
Görən doğrudanmı oxunmur şer?
Görən doğrudanmı insan qəlbinin
İncə hisslərinə toxunmur şer?
Şair nə gərəkdir oxucu yoxsa?
Beyinlər, ürəklər pas atıb, nədir?
Şerimiz öz fikir donunu yoxsa,
İndi “son modada” geyinməlidir?
Bir insan bilirəm hər nəğməni mən,
Nəğmə də insanla bir doğulubdur.
Ürəkdə sevinci, qəmi kəşf edən
İlk səyyah bəlkə də nəğmə olubdur.
Nəğməni körpə tək böyüdüb insan,
Nəğmə ana olub -- ovunmuşuq biz.
Dərdin, ehtiyacın tufanlarından
Azmı nəğmələrlə qorunmuşuq biz?!
Sellər uyudubdur laylalarımız,
Çöllər uyudubdur holavarımız.
Odlu şerlərlə suvarıb bəzən
Qəzəb qılıncını babalarımız.
Ötən müharibə yadımda qalır:
Onda qələmlər də səfərbər idi.
Hər şair yurdumun bir generalı,
Hər şer yurdumun bir əsgəriydi.
Vətən nəğmələri olmasa bir an
Könüldə gül açıb yaz ola bilməz.
Nəğməsi olmayan, şeri olmayan
Bir xalqın tarixi yazıla bilməz!
Fikirlər dolanır başımda min-min,
Görən doğrudanmı oxunmur şer?
Görən doğrudanmı insan qəlbinin
İncə hisslərinə toxunmur şer?
Bəlkə qan dəyişib insan canında,
Hər şeyi sevməmək bir adət olur.
Yox, şair, hər kiçik bir yalanın da
İçində bir kiçik həqiqət olur.
Artır söz yığını, artır çayır tək,
Hamı deyən olub, yazan olubdur.
“İlhama sarılmaq”, qələm götürmək
Papiros çəkməkdən asan olubdur.
Gəlin gizlətməyək: hələ şerimiz
Peyk ola bilməyib yer kürəsinə.
Gəlin gizlətməyək, gizlətməyək biz
Bu gün şerimizin bülbül səsinə
Qurbağa səsini qatanlar da var;
Arpa çörəyini lavaş yerinə,
Çürümüş ipliyi qumaş yerinə ,
“Köhnə dağarcığı tumaş yerinə”
Bu gün oxucuya satanlar da var;
Sən də, ey oxucu, önümdə dayan!
Sən də çək ortaya günahını bir!
Məncə qapısını kitab açmayan
Bir ev müəllimsiz məktəb kimidir.
Adam var fərqini bilməyir hələ
Böhtan yazan əllə, söz yazan əlin.
Qəlbi lal, beyni kar adamlar ilə
Şeri tərəziyə qoymayaq gəlin!
1964
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
