 |
|
|
PƏNCƏRƏM ÖNÜNDƏ EV
Pəncərəmin qarşısında
bir ev quruldu;
Pəncərəmin önündə bir
ayna qırıldı.
Ləpəvari təpələri,
Təpəvari ləpələri,
Xəyalımdan üfüqlərə
Şaxələnən meridianı
itirdim mən.
Təkliyimə həmdən olan
Bir dünyanı itirdim mən.
Buludlara, raketlərə
dolanıb gedən,
Aya, Marsa, Veneraya
uzanıb gedən;
Neçə bürcü bir-birinə
calayan, tikən
Fikrimin işıq sapı
Qırıldı.
Qırığını hardan tapım?
Hər baxanda,
Baxışlarım təyyarə tək
Buludlarda dolaşardı.
Kirpiklərim dan yerinin
Al rənginə bulaşardı.
Bir gün yenə fikirdəydim,
Birdən fikrin aynasına
Səyriyən bir işıq dəydi.
Gördüm bina işıqlandı,
İşıqlandı xəyalım da,
Baxışım da, otağım da.
Təbəssümə döndü o dəm
Giley adlı
Buz kəlmələr dodağımda.
Balkonlara qızlar çıxdı.
Gülüşlərdən gül əkildi.
Çiyinlərdən məhəccərə
Neçə qara çay töküldü.
Neçə-neçə uşaq səsi,
Neçə şahmat düşüncəsi,
Nərd çağrışı
Boylandı hər pəncərədən.
Tarıma da
Qonşu bir tar gəldi deyən...
Bu minvalla
Dəniz döndü,
Üfüq döndü,
Səma döndü,
Fəza döndü.
Niyyətimdə bəd fikirlər,
Təəssüflər donub tamam
Buza döndü...
1963
|
|
|
|
|
|
| |  | | Bizim Nizami yaşlı ağsaqqal, müdrik poeziyamız, eyni zamanda, həmişə gənclik həvəsli, gənclik ehtiraslı olub.  Əsl sənət «söz oxuna meylli» deyil Başqa cür desək, sənətkar insan da dağlar kimidir. Şair doğmalığı, şair yadlığı! Təbiət arxayın idi, toxtaq idi. Ancaq zaman elə zaman idi ki, Uzun müddət xatirə yazmağı xoşlamamışam. Elə indi də xoşlamıram. Niyyətimiz haradır, Mənzilimiz?... Ucalıq, mərdlik və dostluq poeziyası
| | | | | |
|
|
